ISANG TULA : BUHAY BINATA (MWSS DAYS)

Kaysarap alalahanin noong ako ay binata pa

May magandang trabaho, no problem sa pera

Sa pagsapit ng suweldo kasama ang barkada

Pagkatapos ng beerhouse diretso sa Maalikaya

Palibhasa ay puro lonely, in short mga torpe !

May mga crush na babae pero di makapagsabi

Ligaw-tingin , halik-hangin, puro day-dreaming

Ang tanong sa sarili ... ako kaya ay pansinin ?

Ang malas nga noon ay wala pang cellphone

Pasulat-sulat lang, padala ng rose at pulburon

Di tulad ngayon puwede na sa text at internet

Simple lang ang tanong ... when can we meet ?

Ang sakit sa loob kapag di ka niya pinansin

Ang unang nasa isip, gusto kong maglasing

Doon sa patay-sindi, you will go home happy

May syota ka for the night kapag sinuswerti !

Buti sa beerhouse siguradong may happy hour

Panay ang order ng beer kapag di nakai-score

Ang sabi nga ni Kid, ang hirap na dumiskarte

Alam niya lang itanong, magkano ba Beybe ?

Mga matamlay ang ngiti habang tumutungga

Kapag nagsimula  ang show biglang sumisigla

Heto na, heto na, iyan ang hinihintay ng lahat

Pag ang dancer ay lumapit pwede kang sumalat

Kaya tuloy ang "feeling" ikaw ay "hot na hot"

Dapat ay matapos ang gabi doon sa sauna bath

Sir, powder o lotion ?, iyon  ang unang tanong

Gusto mo all-the-way ? ang sunod na bulong

Ganon ang buhay-binata hanggang ma-in-love

For love a woman, mga bisyo ay easy to give-up

Unti-unti ... barkada ay iniwan, pati na inuman

Ngayon ay tropang-unders, meron ng "only one"

Halos 40 years na ang nakakaraan noong ako, kabilang ang 24 na mga bagong "graduates" ang natanggap para sa isang "Cadetship Training" sa sinisimulang proyekto na Laiban Dam sa Tanay, Rizal. Pawang mga kabataan, at maliban sa isa ay wala pa ring karanasan sa larangan ng pagiging inhenyero, kami ay napili para maturuang mamahala ng "construction" o pag-gawa ng isang "diversion tunnel" bilang paunang bahagi ng pagtatayo ng Laiban Dam. 

Makalipas ang dalawang taon ay natapos naman ang "tunnel" subali't dahil sa kaguluhan na bumabalot noon sa pamahalaan, taong 1983, at napatigil ang mga susunod na bahagi ng proyekto. Ang aming grupo ay pansamantalang naitalaga sa opisina sa Balara, Quezon City habang naghihintay kung maipagpapatuloy pa ang proyekto. 

Dahil puro mga binata at wala namang gaanong responsibilidad sa buhay, puro "good time" at paglilibang ang aming naatupag. Maligalig, masaya, masarap alalahanin, nguni't di masasabing walang kabuluhan. Mga bagay na kailangang maranasan para naman kapag dumating na takdang responsibilidad sa magiging pamilya ay maaari mong sabihing "pinagdaanan ko rin yan !".